Η μάνα εν κρύον νερόν
Όταν γερά η μάνα και άλλο κε μπορεί (2)
α τότε θελ βοήθειαν α τότε θελ ζωήν ...
α τότε θελ ζωήν
κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει
αμάν και φτας το χρέωσις θα καίετε η ψυς
η μάνα εν κρύον νερόν και σο ποτήρ και μπεν
η μάνα να μη είνετε η μάνα να μη εν
η μάνα να μη εν
η μάνα εν βράχος η μάνα εν ρασίν (2)
σο δύσκολον την ώρας μανίτσα, μανίτσα, μανίτσαμ
θα τσαείς
η μάνα εν το στήριγμαν τη χαράς το κλαδίν
τατινές η εγάπη κε βρίετε ση γην
η μάνα εν κρύον νερόν...
θα δέαβένε τα χρόνια θα έρουμε και μεις (2)
ατά είναι με τη σειράν κι θα γλυτών κανείς...
κι θα γλυτών κανείς
κατ ολ πρεπ να εξέρουμε σ ‘αούτο τη ζώην
Χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λεπ χαΐρ
Τσάμπασιν
Εκαεν και το Τσάμπασιν
Και επέμναν τα τουβάρε γιαρ γιαρ αμάν
Και έρουξεν σο χουρτέρεμαν
Το Ορτους τα παλληκάρε οϊ οϊ αμάν
Κεν έκαεν καεμανιεν
Τ Ορτους το Παρχαρ
Κεν εκεί τιδέν και επέμνεν
Μονάχον σαχταρ!
Εκάεν και το Τσάμπασιν
Γιαβρούμ τιδέν και επέμνεν
Ρασα και λειβαδότοπα
Άλλο χορτάρ και φέρνε
Τρανόν Γιαγκουν σο Τσάμπασιν
Σπίτε και θα απόμενε γιαρ γιαρ αμάν
Τρανοί μικροί φτωχοί ζεγκιν
Ουλ καθούνταν και κλαίνε οϊ οϊ αμάν
Κλαιν τα πουλόπα τη θεού
Κλαιν τα πεγαδοματε γιαρ γιαρ αμάν
Κλαίει το Τσαμπλουκ το Καρακιολ
Κλαιν τ' έμορφα τ' ελατε οϊ οϊ αμάν
Σουμέλα λεν την Παναγιά
Σουμέλα λεν’ την Παναγιά
Σουμέλα λεν’ και σέναν
Θα προσκυνώ την παναγιά
Κι έρχουμαι με τ’εσέναν.
Εγώ μικρός προσκυνητής
Πήγα σην Παναΐαν
Και σα τρία τα χρόνια απάν’
Επήγα άλλον μίαν.
Ση παναΐας το ποτάμ’
Τρία μήνας ελάστα
Επέμνα οξυπόλυτος
Τα τσαρούσα μ’ εγράσταν.
Εγώ ποντιοπούλ’ είμαι
Ματώνω κι ματούμαι
Ση Σουμελά την Παναγιά
Εκεί θα στεφανούμαι.
Η λεμονα
Σητια επενα ομαλια ομαλια
Σητια επενα ομαλια ομαλια
Σητια επενα ομαλια ομαλια
Ειδα ορμανια και ληβαδα
Ειδα ορμανια και ληβαδα
Ειδα ορμανια και ληβαδα
Ειδα ορμανια και ληβαδα
Ειδα ορμανια και ληβαδα
Και σην μεσην τρες πεγαδα
Και σην μεσην τρες πεγαδα
Και ση πεγαδι την ακραν
Και ση πεγαδι την ακραν
Και ση πεγαδι την ακραν
Εστεκεν δεντρον ωμεγα
Eστεκεν δεντρον ωμεγα
Εστεκεν δεντρον ωμεγα
Εστεκεν δεντρον ωμεγα
Εστεκεν δεντρον ωμεγα
Τα νεραντζα φωρτομενα
Τα νεραντζα φωρτομενα
Επλωσα να περω εναν
Επλωσα να περω εναν
Επλωσα να περω εναν
Εχολιαστεν η λεμονα
Εχολιαστεν η λεμονα
Ντο χολιασκεσε λεμονα
Ντο χολιασκεσε λεμονα
Ντο χολιασκεσε λεμονα
Πεσκε ετσακωσα κλαδοπον
Πεσκε εστακωσα κλαδοπον
Αν ετσακωσα κλαδοπον
Αν ετσακωσα κλαδοπον
Αν ετσακωσα κλαδοπον
Να τσακουτε το σεροπομ
Να τσακουτε το σεροπομ
Κιαν εμαρανα φιλοπον
Κιαν εμαρανα φιλοπον
Κιαν εμαρανα φιλοπον
Να μαρενετε το γιοπομ
Να μαρενετε το γιοπομ
Αχ λεμονα βαχ λεμονα
Αχ λεμονα βαχ λεμονα
Αχ λεμονα βαχ λεμονα
Ντο θα εφταμε τον χειμωναν
Ντο θα εφταμε τον χειμωναν
Διχως ξυλα διχως λαδι
Διχως ξυλα διχως λαδι
Διχως ξυλα διχως λαδι
Διχως αγγαλεια το βραδυ
Διχως αγγαλεια το βραδυ
Σεράντα μήλα κόκκινα, πούλιμ
σεράντα μήλα κόκκινα, γιάβριμ
σ’ένα μαντήλ δεμένα. (2 x)
Σεράντα σέβντας κι’αν εφτάς, γιάβριμ
σεράντα σέβντας κι’αν εφτάς, πούλιμ
κι’εβρίξ αμόν εμένα. (2 x)
Για έλα έλα πουλίμ
μετεμέν έλα γιάβριμ
ατό το ματοτερεμάς, πούλιμ
θα σιρ και περ ταχούλιμ (2 x)
Ναϊλί εμάς και βάι εμάς, η Ρωμανία πάρθεν!
Επέραν το βασιλοσκάμν’, ελλάεν η αφεντία!»
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρε,
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπισκάται.
-- Μη κλαις, μη κλαις, Αϊ-Γιάννε μου, μη δερνοκοπισκάσαι.
-- Η Ρωμανία πέρασεν, η Ρωμανία πάρθεν.
-- Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.
Η κορ εποίεν σο παρχάρ
Η κορ εποίεν σο παρχάρ,
ε! ε! πουλίμ, πουλίμ (δις )
να ίνεται ρομάννα,
έλα έλα λέγοσε. (δις)
Κε γιάτατεν θα ίνουμαι,
ε! ε! πουλίμ, πουλίμ (δις)
κε κινηγός ορμάνε,
έλα έλα λέγοσε. (δις)
Άλλο κι πάω σον παρχάρ,
ε! ε! πουλίμ, πουλίμ (δις)
άλλο κι παρχαρεύω,
έλα έλα λέγοσε. (δις)
Άλλο κι λέγω και γελώ,
ε! πουλίμ (δις)
άλλο κι μασχαρεύω,
έλα έλα λέγοσε (δις)
Σην Κρουσιάν Απάν
Αιχμαλότος επιάστα
σην κρουσιάν απάν μανίτσαμ
σην κρουσιάν απάν
Σην θεσσαλονικην παω
σων Παυλωμ ελλα μανιτσαμ
σων Παυλωμ ελλα
Ερθαν τα Χριστουγεννα
κι'ολλα τα γλεντας μανιτσαμ
κι'ολλα τα γλεντας
για τον γιο'ς σην ξενιτεια
ποσσα εσειρα μανιτσαμ
ποσσα εσειρα
-----------------------------------
ξερω κανα δυο ακομα
κρούσα τεσά τα ρασία
εματώθανε μανίτσα μ'
εματώθανε
σ'εσέν πολλά παλλικάρε
εσκοτώθανε μανίτσα μ'
εσκοτώθανε
το αίμαν εκει ντ' εξύεν
πότισεν την γήν μανίτσα μ'
πότισεν την γήν
'χάσεν η γαρή τον άντραν
η μάνα το παιδίν μανίτσα μ'
η μάνα το παιδίν
τον εχθρό να πολεμούνε
επουγαλεύτανε μανίτσα μ'
επουγαλεύτανε
φυλακάς και εξορίας
ταουτεύτανε μανίτσα μ'
ταουτεύτανε
πόσοι εθάφτανε σο χώμα
και χωρίς σταυρόν μανίτσα μ'
και χωρίς σταυρόν
ατότε έχασα τον κύρη μ΄
και τον πεθερό μ' μανίτσα μ'
---------------------------------------
Το αίμαν α σην καρδία μ' άλλο κι τσιμπονίζ'
έσπρυνανε τα μαλλία μ' κι η ψη μ' κι ταγιανίζ'
τ' ομμάτι μ' θολών, το αίμα μ' παγών
και αραεύω το θάνατο μ'
Χάρ' έλα έπαρ' το ψόπο μ' και ντο ζώ νια φιλιάν
γλίτωσον με α σα πόνια μ' σ' εμέν ντ' εένταν πελιάν
κ'εχάρα ση ζωή μ', Χάρ' έπαρ' την ψη μ'
ν' αναπάγουμαι απές σο ταφί μ'
Αφού κ' επορώ να πίνω έναν χουλιάρ' νερόν
σουμά σ' 'επαρ' με Χριστέ μου απόψ' πριν να μερών
έπαρ' με σουμά σ', να τερώ ντ' εφτάς
και όλεν τον κόσμον συγχωράς
----------------------------------------------------------
Αδά σον κόσμον αγαπώ
ίναν Θεόν και εσένα
αν θέλτ'ς δέβα σον ανοιχτήν
και εβγάλ' τ' εμόν το ψέμαν
Εγώ για τ'εσέν και μόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
το κιφάλι μ' σο μαξιλάρ'
ο νους ιμ εν 'σο δρόμον
Πουλί μ' εσέν ντο αγαπώ
αν ίσως λέγω ψέμαν
και το χώμαν ντο καταπατώ
να σύρ' και πιν' το αίμα μ'
Τυρριανίγουμαι και κλαίγω
σε καν'νάν τιδέν κι λέγω
σ' έναν έμορφον κορτσόπον
τα παράπονα μ' θα λέγω
---------------------------------------------
Ν’ αϊλλοί εκείνεν την μάναν
Και ν’ αϊλλοί εκείνεν την μάναν
π’ είχεν δύο παιδία
τ’έναν ο Χάρον επαίρεν
τ’ άλλο η ξενιτεία.
Και γιάτι Χάρε αγληγορείς
και θελτ’ς να παίρτ’ς το ψόπο μ’
σ’ αβού τον κόσμον που ολ’ ζουν
γιαμ κ’έχω και ‘γω τόπον.
Και ο χάρον έρθεν εμπροστά μ’
λέει με ‘α παίρω την ψη σ’-ι-
έχω μουράτια απλέρωτα
Χάρε μ’ αγληγορείς-ι-.
-------------------------------------------
Σα ρασσία τη Σαμψούντας
Και σο Κασαμπάν,
Ση Σεβάστεια, σην Πάφραν
Κι ους το Ερεβάν
Παλικάρια α σον Πόντον
Τον ντουσσμάνον κρούν –
Εν ολίγον, άμα, μάνα,
Τους πολλούς νικούν.
Το Χαραλαμπίδην έχνε
Ατούν αρχηγόν
Και τον Κοντοδρακονίδη
Το σταυραετόν,
Τον Αντών τον Τσαουσίδη,
Τον Παντέλ-αγά,
Τον Ανθόπουλον το Βάσον
Τον τρανόν πασσά.
Καπετάνιος δοξασμένος
Και παλικαράς,
Με παιδία ένα κι ένα –
Ο Γκωστ’ Αναστάς.
Α ση Χάρτζας τα ρασσία
Ατος κατηβαίν’,
Τον ντουσσμάνον με μανία
Κρούει και διαβαίν’.
Σα ρασσία ξημερών’νε
Και κοιμούντανε,
Τον ντουσσμάνον κι τσαλεύ’νε,
Κι φογούντανε.
Για τον Πόντον πολεμούνε,
Λύγουνταν ατοί,
Τα κορμία ‘τουν αφήν’νε
Απάν σο ρασσίν.
Σα ρασσία λύγουν σσιόνια
Α σο Χασαούτ,
Α σην Πάφρα, το Τζαμπούλ
Και ους και το Νοχούτ.
Παλικάρια α σον Πόντον
Τον ντουσσμάνον κρούν –
Ορκισμένοι είναι, μάνα,
Ατοί θα νικούν.
------------------------------------------
Η ΜΑΝΑΝ ΕΝ ΘΕΟΣ
Λόγια κι θα ευρίουνταν τη μάνα να υμνούνε
όσοι μανάδες μοναχόν την μάνα εγρυκούνε
Η μάνα εν Θεός η μάνα Παναγία
Άμον τη μάνας την εγάπ κι ευρίεται άλλον μία
Η μάνα πρωτού να γεννά πονεί για το παιδίν'ατς
και ους να φέραι ση ζωή πολεμά με την ψην'ατς
Φαϊ σο νουνα'τς ξάϊ κι κρούει νε διξά νε νυστάζει
Αν το παιδίν'ατς κατ παθάν το αίμαν'ατς λιφτάζει
Τι παιδί το χαμόγελο εν η χαρά τη μάνας
Ρουζ απές σο παράδεισο όντας γομόν τα πάνας
------------------------------------------------------------------
δώστε με φαρμάκ ας πίνω
άλλο δακρόπα μη ξύνω
φαρμακώστε με
ετελέθεν το τερμάνι μ'
άλλο ψύν κι έχω απάνι μ'
φαρμακώστε με φαρμακώστε με
δείξτε με γκρεμόν δείξτε με γκρεμόν
ας πάω ρουζω και χάμαι
η αγάπη μ' κι αγαπά με
δείξτε με γκρεμόν
για τ' εμέναν να μην κλαίτε
εγουρταρεύτεν να λέτεν
δείξτε με γκρεμόν δείξτε με γκρεμόν
θανατώστε με θανατώστε με
βάλτε με απές σο χώμαν
αγαπώ ατέν ακόμα
θανατώστε με
θάνατος θα γουρταρεύ με
τιδέν κι παρηγορεύ με
θανατώστε με θανατώστε με
----------------------------------------------------
επίκες το καρδόπο μου
και άμον έναν κερόπον
στην ψυμ φωτίαν έσυρες πουλόπομ έσυρες
και λύεται το γιαυρόπο'μ
Κλοστ το μαχαίρ σην καρδίαμ πούλιμ σην καρδίαμ
και έπαρ όλεν το αίμα
Η σεβντά ντ'έχω για τέρεν πουλόπομ για τεσέν
και πούλιμ έβγαλτσα ψέμα
----------------------------------------------------
Ήλεμ ασήν ανατολή φέρομε το πουλόπομ
Μη λέσμε τέαν κι πορείς και καίω το καρδόπομ
Ένας ο ''ηλεν βασιλέν άλλος μερών κες κι έρται
ολ έρχουνταν α σα μακρά τεμόν τ'αρνόπον κι έρται
'Ηλεμ σ'εμένα πα μη φευκς εγώ είμαι αποθαμένος
Ασήν εγάπην έρημος κι ασήν σεβντά καμένος.
------------------------------------------------------------------
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Θεέμ σο όνομας εγώ τρανόν όρκο επέρα
και είπα πουθέν κι ευρίεται η καρδία του πατέρα
Τι πατέρα η καρδία να αραυες κι ευρήξ καμίαν
τι πατέρα η καρδία προσκυνάτο άλλον μίαν
Ένα παιδί όντας επαίς σι χάρονος τα χέρια
άμον χιονόμπον λύεται η κάρδαι τη πατέρα
όταν χιονίζ και όταν βρεχ, κι όταν φυσάει αέρας
και γιοργάναι τα χέροπα σου για το παιδίς πατέρα
Τι θάλασσας τα κύματα τρανινατα ο αέρας
και τρανίναι τα δάκροπα όντας κλαίει ένας πατέρας
---------------------------------------------------------------------
Το πρωι πρωι θα σκουτε ση δουλειαν για να παει
νιφκετε και την ευσηνατ εμπρα σο καντηλ εφταει
Τον Θεο παρακαλη δυναμη να διατον
και υγεια σα παιδια ση γαρηνατ και σ'ατον
Ο πατερας εν παιδια τη σπιτι μου το στουλαρ
κανεις κι πορει να στεκ ση πατερα το ποδαρ
Πικρας βασανα φορτουτε και τη ζωης το γομαρ
και σα δυσκολα τα ωρας πρεπ να εν και παληκαρ
Ως το βραδον πολεμα παραδες να καζανευ
οντες κι κανειντανε τη νυχτα πα παει δουλευ
Ο πατερας εν παιδια τη σπιτι μου το στουλαρ
κανεις κι πορει να στεκ ση πατερα το ποδαρ
-------------------------------------------------------------------
Την πατρίδα μ’ έχασα
Έκλαψα και πόνεσα
Λύουμαι κι’ αροθυμώ, όι – όι
Ν’ ανασπάλω κι’ επορώ
Τα ταφία μ’ έχασα
Ντ’ έθαψα κι’ ενέσπαλα
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι – όι
Και ‘ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ
Εκκλησίας έρημα,
Μοναστήρεα ακάντηλα
Πόρτας και παράθυρα, όι – όι
Επέμναν ακράνοιχτα
το ρεφραίν:
Μίαν κι’ άλλο ‘ς σην ζωήν μ’
Σο πεγάδι μ’ σην αυλήν μ’
Νερόπον ας έπινα, όι – όι
Και τ’ όμματεα μ’ έπλυνα
-----------------------------------------------
Θάλασσα-Μαύρη Θάλασσα
έναν παπόρ για στείλον
επαίρνεν και φέρνε μεν σουμάς
κ'εν ελεπάσε ολίγον
Ας έτον και ας έλεπα
τον τόπο ντ'εγεννέθα,
μερ έμνε, μερ ετράνινα
κ'ατώρα, μερ ευρέθα
Ας έτον και να έλεπα
αξάν την Τραπεζούνταν,
τ'άχαρα το ματόπα μου
χαράς δέκρε γομούνταν
Ατόσα χρόνε εδέβανε
τ'ομμάτεμ άλλο κ'είδαν
τον Πόντον, τον ανάσπαλτον
τον Πόντον, την Πατρίδαμ
--------------------------------------------
ακεί πέρα σ' ορμανόπον
η τρυγώνα η κορώνα
έστεκεν και εποίνεν
ξύλα η τρυγώνα η κορώνα
τα ξύλα τσ’ έταν οξέας
η τρυγώνα η κορώνα
Ο άντρας ατσ’ έτον μυξέας
η τρυγώνα η κορώνα
Πορπατεί και πάει τίκια
η τρυγώνα η κορώνα
τ’ ορταρόπα τσ’ είν’ τιφτίκια
η τρυγώνα η κορώνα.
πορπατεί και πάει ομάλια
η τρυγώνα η κορώνα
τ' ορταρόπα τ'ς αρνομάλια
η τρυγώνα η κορώνα
Η τρυγώνα με τ’ ορτάρια
η τρυγώνα η κορώνα
πάει σ’ ορμάν’ σερεύ’ χορτάρια
η τρυγώνα η κορώνα
τα σερε ατ'ς άμον τσατσία
η τρυγώνα η κορώνα
όλο στούδε και πετσία
η τρυγώνα η κορώνα
-------------------------------------------
ΧΑΜΕΜΗΛΟΝ
Και ντ’ έπαθες χαμέμηλον
και στέκεις μαραιμένον γιάρ (δις)
γιαμ ο καρπός ελλάεν γιαρ (δις)
Γιαμ ασά χαμηλόκλαδας
κανέναν εζαλίεν γιαρ (δις)
Ναι ασά χαμηλόκλαδαμ
κανέναν κ’ εζαλίεν γιάρ (δις)
Ναι η ρίζαμ εδίψασεν
ναι ο καρπόμ ελλάεν γιάρ (δις)
Έναν κοριτσ’ κ’ έναν παιδίν
σή ρίζαμ εφιλέθαν γιάρ (δις)
Κι όρκον επαίραν κιομνίσμαν
να μ’ έφταν χωρισίαν γιάρ (δις)
Κι ατώρα εχωρίγανε (δις)
γιάμ έχω ασό κρίμαν γιάρ (δις
-----------------------------------------------
ΠΑΤΡΙΔΑ
Πάντα θυμούμαι και πονώ
Τι Πάτριδας τον τόπον
Ο νουσ’ ειμ’ επέμνεν εκεί
Κι αδά έν το κορμόπομ (δις)
Πατρίδα μ’ ξαν’ πατρίδαμ’
Άλλο εσέν ξάει κι είδα
Ας επάτνα τα χώματα σ’
Κι εκεί την ψυμ’ εφήνα (δις)
Το Πόντο ερωθύμεσα
Τι πατρίδας το χώμα
Ατόσα χρόνε εδέβανε
Κι ενέσπαλα ακόμα (δις)
Πατρίδα μ’ ξαν’ πατρίδαμ’
Άλλο εσέν ξάει κι είδα
Ας επάτνα τα χώματα σ’
Κι εκεί την Ψυμ’ εφήνα (δις)
-------------------------------------------
Χαψία
Χαψία έξέβαν σό γιαλό
Χονδρά τ’ ευλογημένα
Τα παπόρια εσκέρχουν
ζίπα ζίπα φορτωμένα (δις)
Χαψία χαψία φατέστεν σκύλ’παιδία
Και ντ’έμορφα μαϊρεύεατα η θεία μ’ η Δοξία ( δις)
Χαψία βάλε σο πλακί
Εσέν λέγω Ηλία
Στάξον κ’ ολίγο λάδοπον
να γίνταν μερακλία (δις)
Χαψία χαψία φατέστεν σκύλ’παιδία
Και ντ’έμορφα μαϊρεύεατα η θεία μ’ η Δοξία (δις)
Τραπεζουνταίοι Κερασουνταίοι
Όλ παίρνε τηγανίζνε
Τα’εμέτερον οι Σουρμενίτ
με τα πατμάνια αλίζνε (δις)
Χαψία χαψία φατέστεν σκύλ’παιδία
Και ντ’έμορφα μαϊρεύεατα η θεία μ’ η Δοξία (δις)
-------------------------------------------------------------------
Κεμεντζέ Τσαλλά Τσαλλά
with Greek and English translation
Κεμεντζέ τσαλλά τσαλλά
κι αν κι πεϊζ καλά καλά
κρούω και τσακόνω'σε
κάθομαι και κλαίω'σαι
Άκιπέρα'ν έστεκεν
την καλτσάνατ'ς έπλεκεν
έιπ' ατέν ελλά αδά
το λαλόπω'μ χαμελά
---------------------------------------------------------
Kalon Korits
Καλόν κορίτσ', καλόν κορίτσ'
καλόν κι ευλοημένον
ση χώρα φαίνετ' άσκεμον,
λελέβω ατό,
σε μέναν φωταγμένον.
Καλόν κορίτσ' εχόρευαν
τ' έμορφα τα κορτσόπα
τα κάλλια ‘τουν εσείουσαν,
λελέβω ατά,
άμον μανουσιακόπα.
Καλόν κορίτσ' για χόρεψον
εσύ τεμόν φραντάλαν
τα αμάραντα μαραίν' πουλί μ',
λελέβω σε,
και τεσόν η εγκάλιαν.
---------------------------------------------
Trugona
Ακεί πέρα σ' ορμανόπον
η τρυγώνα η κορώνα
έστεκεν και εποίνε ξύλα
η τρυγώνα η κορώνα.
Ο άντρας ατσ' έτον μυξέας
η τρυγώνα η κορώνα
τα ξύλα τσ' έταν οξέας
η τρυγώνα η κορώνα.
Πορπατεί και πάει τίκια
η τρυγώνα η κορώνα
τ' ορταρόπα τσ' είν' τιφτίκια
η τρυγώνα η κορώνα.
Η τρυγώνα με τ'ορτάρ(ι)α
η τρυγώνα η κορώνα
πάει σ' ορμάν σωρεύ' χορτάρ(ι)α
η τρυγώνα η κορώνα.
Τα σέρ(ι)α τσ' άμον τσατσία
η τρυγώνα η κορώνα
όλο στούδ(ι)α και πετσία
η τρυγώνα η κορώνα.
Ακεί πέραν ήλιος έν'
η τρυγώνα τίνος έν'
πάει ησαΐα κι ιρεάζ τα ζα
και μαραίναντ' τα δέντρα.
Ακεί πέραν έστεκεν
την κάλτσαν ατσ' έπλεκεν
είπα 'τεν έλα αδά
το λαλόπο μ' χαμελά.
Σκουλαρίκ' φορεί σο ωτί
και σα σέρ(ι)α δαχτύλίδ'
μ' ένα τέρεμαν γλυκίν
σίλια χρόνια έν' βράδυν.
------------------------------------------
Kortsopon ela ela
Κορτσόπον έλα έλα
εμέν τέρεν και γέλα
θα φιλώ το μάγουλο σ'
απ όθεν καικά θελτς, έλα.
Κορτσόπον η λαλία σ'
άμον παρχαρί κωδών'
ας φιλώ τα σειλόπα σ'
απόψ' ους να μερών'.
Η λαλία σ' έμορφον
λάλ' με και δέβα πέραν
να φιλώ το μάγουλο σ'
οληνύχτα κι ολημέρα.
------------------------------------------
ΑΣΤΡΟΝ ΕΙΣΑΙ ΣΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ
Άστρον είσαι ασ'σον ουρανόν,
δεντρόν απέσ' ση δείσαν,
αούτα τα χερόπα μου,
σον κόλφο σ' να χουλείσαν.
Έσυρεν οπίσ' το λετσέκ
κι ατο επεσκεπάεν,
είδα τα καλλία τς τ' έμορφα,
το καρδόπο μ' εχπάεν.
Τ' ομμάτια σ' πόζια κ έμορφα,
μαύρα είν τα μαλλία σ'
ο πρόσωπο σ' παρθενικόν
άμον τη ΠαναΪας.
ρεφραιν
Πουλόπον για τ' εσέναν
τραγωδώ πονεμένα
τ' ομμάτια μ' διακρωμένα
και παραπονεμένα
--------------------------------------------
ΤΙΓΚΙΛ ΤΙΓΚΙΛ ΤΑ ΓΟΛΓΟΝΙΑ
Τίγκιλ, τίγκιλ, τα γολγόνια
κρούγ’ νε σ’ αλογόπο μου
παίρ’ τη στράταν τ’ εξερμένον
ντο πάει για τ’ αρνόπο μου.
Κρύφκουμε κ’ ελέπνε με
τ’ όνεμεμ αηδόνιν εν’
η λαλία μ’ εν γλυκίν
η καρδία μ’ καρβόνιν εν’.
Έλα πουλί μ’ λέγω σε
ρίζα μ’ ποδεδίζωσε
θ’ έχω σ’απέσ’ σα τσιτσάκια
θα χαρεντερίζω σε.
Έμορφα είν τα κορτσόπα
ντ’ έχ’ τ’εμόν η πεθερά
άμον άνοιξης τσιτσάκια
ντο κρατούν σα κλαδόπα.
---------------------------------------------
ΕΣΥ ΤΕΜΟΝ ΤΟ ΑΚΡΙΒΟΝ
Εσύ τεμόν το ακριβόν
εσύ τεμόν το έναν
Οντές νοη ζω έρχεσε
ερτε παγών το αίμα μ'
Άνοιξη μ' και τσιτσάκι μ' παρχαρι μανουσακι
μαλαμα μ' και χρυσόνι ένα και μοναχόνιν
Εσύ τεμόν η θάλασσαν
ντο παν κ' ερχουν βαπόρια
Αν θελτς φερνέ με τη χαράν
αν θελτς φερνέ με ζόρια
Άνοιξη μ' και τσιτσάκι μ' παρχαρι μανουσακι
μαλαμα μ' και χρυσόνι ένα και μοναχόνιν
Εσύ αμαραντον τσιτσακ
κι χάται η εμορφίας
Φοβούμαι θα ματιαζνε σε
τσιχόρας τα κουρφίας
Άνοιξη μ' και τσιτσάκι μ' παρχαρι μανουσακι
μαλαμα μ' και χρυσόνι ένα και μοναχόνιν
-----------------------------------------------------------------
|
|
|
|
|
